Boslust
Ik sta midden in het bos en kijk naar de bomen. Minutenlang. Dit klinkt misschien een beetje vreemd, maar verrassend genoeg voelt dat niet zo. Ik sta daar gewoon en onthoud alle details: donkergroene sparren, metershoge bomen, een heldergroene beuk in het zonlicht en daartussenin een bospad. Even later loop ik blootvoets over zacht mos, scherpe dennennaalden, mierenpaden en steek ik kleine stokjes tussen mijn tenen. Ook dit klinkt vast vreemd in de oren, maar het voelde goed. Okee, genoeg verklapt…
Verena Hiltpolt is mijn meester Yoda in de strijd tegen alledaagse stress
Natuurlijk weet ik daar niets vanaf als ik in het bos voor me uit sta te staren. Ik wil gewoonweg ontsnappen aan de stress. De deadlines voor songteksten waaraan ik nog geeneens begonnen ben, spelen door m’n hoofd. De boekhouding, het meest vervelende aspect voor mij als zelfstandige, staat nog steeds op de to-do lijst. Ik vergeet standaard te antwoorden op de WhatsApp berichten van mijn vrienden. En dan is er nog die zomerhit, waardoor ik ’s nachts niet kan slapen. Dus ik lig ’s avonds wakker te denken aan teksten waaraan ik nog niet begonnen ben, terwijl ik pieker over de boekhouding en me druk maak over het feit dat ik binnenkort een leven leidt zonder vrienden. Een vicieuze cirkel.
Een boswandeling in Seefeld zou de oplossing moeten zijn en Verana Hiltpot de specialist in de strijd tegen stress van alledag. Verena is een gecertificeerd ‘NaturCoach’ en heeft zich in boswandelen gespecialiseerd. Ze oogt alsof niemand haar van haar à propos kan brengen. En dat is precies wat ik nodig heb.
Het weelderige groen van het bos heeft een positief effect op onze geest
Boswandelen wordt eigenlijk ‘Shinrin Yoku’ genoemd en komt uit Japan. In de jaren ’80 werd het voor het eerst als anti-stress therapie gebruikt nadat een hooggeplaatste manager en een werknemer overleden aan stress. Gelukkig ben ik daar nog ver van verwijderd, maar Japanse workaholics worden sindsdien geadviseerd om te gaan boswandelen ter preventie van stress. De positieve effecten van het bos zijn ook wetenschappelijk bewezen: Japanse en Amerikaanse universitaire studies tonen aan dat de luchtwegen, het cardiovasculair systeem en onze weerstand baat hebben bij een wandeling door het bos. De belangrijkste reden hiervoor zijn de terpenen. Dit zijn aromatische geuren die vrijkomen uit bomen. Daarnaast hebben de diverse groene kleurtinten in het bos ook een positief effect op onze geest.
Ondanks alle wetenschappelijke bewijzen blijf ik sceptisch. Tot slot ben ik, net zoals een echte ‘Tiroler’ betaamd, altijd buiten in de natuur en vaak in het bos te vinden. Dus wat is precies het verschil met ‘boswandelen’?
Bewust zijn, dat is het meest belangrijkst. Het gaat er niet om, om zo ver mogelijk te wandelen, maar het bewust ervaren, legt coach Verena uit. Dat is waarschijnlijk de reden waarom we na 20 meter voor het eerst stil staan. We volgen met onze vinger de contouren van het landschap langs de boom- en bergtoppen. Dieper in het bos schudden we onze armen en benen los, geven onze ogen de kost en ademen we diep in en uit. “Dit was de inleiding,” zegt Verena. “En nu wordt het saai”.
Nu begint het ‘staren’, maar Verana noemt het natuurlijk niet zo. Volgens de coach is het bos een raam en moeten we op zoek gaan naar een uitzicht dat ons bevalt. Vervolgens laat ze ons staan en ik probeer me te concentreren. Geen gemakkelijke oefening, maar na een tijdje valt me op hoe hard de wind door de bladeren raast.
Dan duwen we ons tegen boomstammen, leunen tegen grote sparren en kijken omhoog naar de lucht. Ik zie de boomtoppen wiegen in de wind. Nu pas merk ik dat de stam de beuk veel koeler aanvoelt dan de stam van andere bomen. Het is vast een apart gezicht voor wie ons zo ziet staan, ieder leunend tegen zijn eigen boom. “Mensen zeggen vaak: gaan ze weer bomen knuffelen”, zegt Verena.
Bijna twee uur waren we in het bos, het voelde als een echte break
Op een kleine open plek trekken we onze schoenen uit en lopen over de bosgrond. Dit voelt soms koel en aangenaam zacht aan, soms priemen scherpe stukken hout in je voetzool. Maar hier wen je snel aan. Vervolgens spelen we met evenwicht en vaardigheid door stokjes en dennenappels op onze tenen te laten balanceren. Daarna leidt Verena ons over een smal pad, waar niet alleen wij gebruik van maken, maar ook honderden krioelende bosmieren. Normaal gesproken zou ik gedachteloos doorlopen, maar nu plaats ik bewust de ene voet voor de andere. De mieren klimmend over mijn blote tenen.
Tot slot zitten we op een weide, met het bos in onze rug. Het gras is onlangs gemaaid, de hooibalen zijn opgerold en de zomerse geur van hooi komt ons tegemoet. Verena vertelt over haar rondleidingen, van gasten die zelfs in de stromende regen met haar op pad gingen tot aan de bijzondere aromatische geur van dennennaalden in de winter. Ik luister slechts met één oor. Ik ben meer gefocust op het gras dat ik tussen mijn tenen voel terwijl mijn vingers spelen met het weidekruid. Bijna twee uur zijn we in het bos geweest en het voelde als een echte ‘break’. Verena geeft me een groen viltlint mee bij het afscheid. Net als een knoop in je zakdoek, is het lint bedoeld als herinnering aan de boswandeling. De volgende dag hang ik het op in mijn kantoor.
Boswandelen in Tirol
Boswandelen, of in het Japans: Shinrin Yoku, is mogelijk in de Olympiaregio Seefeld en het Kufsteinerland in Tirol. In Seefeld wandelt natuurcoach Verena Hiltpolt elke vrijdag om 14.00 uur twee uur lang door het bos, in Hinterthiersee begint de wandeling om 10.00 uur en duurt ongeveer vier uur.
