Elk jaar weer neem ik me voor om, buiten het oude vertrouwde alpineskiën, een andere sport te gaan bedrijven. Toch is het er nooit van gekomen. Tot dit jaar. Na drie dagen heerlijk geskied te hebben in het prachtige Ischgl, heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Of, om preciezer te zijn, de skischoenen omgeruild voor comfortabele langlaufslofjes.
Galtür in het Paznauntal
Voor deze trip ben ik afgereisd naar de Oostenrijkse regio Paznaun die o.a. bestaat uit de dorpen Ischgl, Galtür, Kappl en See. Het dal, dat grenst aan Zwitserland, bestaat uit verschillende skigebieden. De skiër komt hier uitgebreid aan zijn trekken, maar ook langlaufers kunnen hier uit de voeten. En hoe! Galtür blijkt met zijn loipen op 1.377 tot 2.036 m hoogte – deels gaan ze zelfs tot bij de buren in Vorarlberg – een langlauf-walhalla te zijn.
Skischoenen uit, langlaufstappers aan
In de plaatselijke verhuurwinkel laat ik me langlaufschoenen aanmeten. Niet echt modieus en een raar gezicht onder mijn skibroek, maar eerlijk is eerlijk, ze zitten als slofjes vergeleken met mijn stugge skischoenen. Ski’s en stokken krijg ik ook, hele dunne en voor mijn gevoel veel te lange.
Mijn grote, zware skischoenen verruil ik voor lichte langlaufschoenen.
Gewapend met mijn nieuwe materiaal taai ik af naar mijn leraar van vandaag, Christoph Pfeifer. De les begint met de grondbeginselen; het vastklikken van je schoen in de binding. Een lastig klusje wat de helft van de groep, inclusief ondergetekende, niet lukt. Norbert moet op zijn knieën om ons te helpen. Wat gênant! Een niet al te goed begin van de les.
Alleen al de dunne latten aandoen blijkt een hele kunst.
Eerste babystapjes
Eerlijk is eerlijk; dat langlaufen ziet er niet al te moeilijk uit toch? Gewoon een beetje schaatsen dacht ik. En als Nederlander heb ik wat geschaatst. Christoph legt uit dat we, als we het ons niet al te moeilijk willen maken, zeker in het spoor moeten blijven. We houden het deze les op de klassieke langlauftechniek. We gaan niet schaatsen, we blijven in het spoor en de ski’s wijzen vooruit. Een voor een mogen we onze kunsten laten zien. We schuiven de ski’s, zoals Christoph wil, voor ons uit maar het lijkt nergens op en we komen in een slakkenvaartje vooruit. Onze leraar heeft het even aangekeken en concludeert dat niemand van ons groepje enige ervaring heeft…
Een nieuwe sport leren doe je met vallen en opstaan.
Rug recht, stok zetten en benen uitstrekken
“Bij langlaufen moet de beweging vloeiend gaan”, legt Norbert uit. “Je stok moet je in een vloeiende beweging naar voren brengen, dan schuif je de ski over de sneeuw naar voren en, zodra je been strekt, zet je af.’ Onze prof laat even zien wat hij bedoelt. Soepeltjes glijdt hij over het witte landschap. Aan ons de eer om enigszins in de buurt van zijn prestatie te komen.
Afdalen en gelijk remmen, met een been in het spoor en een erbuiten.
Oefening baart kunst
Langzaam maar zeker krijgen we de techniek onder de knie. Niet dat het er veel beter uitziet, maar ik kan wel voelen wanneer ik een paar meter de juiste houding heb. Als het lukt dan lijkt het alsof je over de sneeuw zweeft, alsof het weinig kracht kost. We leren remmen, we leren afdalen en bochten maken. Een voor een vallen we, maar boeken ook progressie. En we hebben er vooral lol in. Conclusie: dit is zeker een sport die ik vaker wil doen.
Langlauf lijkt een stuk gemakkelijker dan het is, maar ik ga zeker nog een keer een lesje nemen.
Caroline woont in het platste land van Europa – zelfs onder de zeespiegel – maar deze Nederlandse is eigenlijk een geboren berggeit. Ze is verliefd op Oostenrijk, met name Tirol, en is hier dan ook zoveel mogelijk te vinden; zomer en winter. Man en zoon sleept deze Heidi mee de bergen in om zelfs de zomervakantie op gletsjers door te brengen.
Over de auteur »Related posts
Geen reacties